"А ў мяне і жыцьцё - дадатковае!" (З уласнага)
Ў сьвеце апошніх падзей,
для пэўных людзей.

Паміж двух вагнёў —
як у бездані,
ў мітусьні і безь перадыху
крыху
нязвычна
ня цяміць што далей
і жыць як жывецца,
бы нэрвы са сталі,
засталі хіба самыя моцныя —
дзённыя, ноцныя,
ўсё — на вачах
у прах,
у нябыт,
нябёсны блакіт —
гэта ўсё,
што я чую,
сьцяжыну ня тую
вяду —
ці яна мяне?
Не,
я ня цямлю
рашуча
нічога.