"А ў мяне і жыцьцё - дадатковае!" (З уласнага)
На магіле паэта
яскравымі фарбамі
неба
блакітным па чорнаму
зьзяе -
вялікае неба,
магутнае неба,
якое паэт і па сьмерці кахае,
глыбокае неба,
чароўнае неба,
зь якім той паэт і па сконе сумуе,
радненькае неба,
смачненькае неба,
якое паэт і аджыўшы малюе,
агністае неба,
жаданае неба,
якое паэту няспынна ўжо сьніцца,
адвечнае неба,
мудрэйшае неба,
якога й па згубе ня зможа забыцца,
найшчырае неба,
свабоднае неба,
ў якім ён навек на сьвітаньні палюе,
найлепшае,
бо беларускае
неба,
якое як маці -
прыгорне,
даруе.